ลองฟ้งอีกมุมของ”เปรมชัย”
ใช้วิจารณาญาณ ในการรับข่าวสาร
“อดุลย์ สารบัญ” โพสต์ให้กำลังใจ “เปรมชัย” ผ่านพ้นวิกฤตไปได้ด้วยดี ลั่นเป็นมนุษย์มีผิดถูกแต่ต้องไม่ทำผิดซ้ำ พร้อมเผยในอีกแง่มุมเป็นเศรษฐีที่ไม่ติดหรู ชอบกินอาหารข้างถนน บ้านไม่สะสมสิ่งมีค่า มีความสุขด้วยการอยู่ท่ามกลางธรรมชาติซึ่งเงินหาซื้อไม่ได้ เผยทำงานหนักมากเพื่อองค์กร เคยถึงขั้นกำเดาไหลแต่ยังนั่งประชุมจนจบ
นายอดุลย์ สารบัญ กรรมการผู้จัดการบริษัท ITD Cementation Ltd. หรือ ITDCem (จดทะเบียนในตลาดหลักทรัพย์เมืองมุมไบ ประเทศอินเดีย โดยมีอิตาเลียนไทย ดีเวล๊อปเมนต์ ITD เป็นผู้ถือหุ้น 70%) ได้โพสต์เฟซบุ๊กถึง นายเปรมชัย กรรณสูตร ประธานบริหารและกรรมการ บริษัท อิตาเลียนไทย ดีเวล๊อปเมนต์ จำกัด มีรายละเอียดว่า …
คุณเปรมชัย ที่ผมรู้จัก
ไม่ว่าสุดท้ายแล้ว ผลจะออกมาอย่างไร แต่คุณเปรมชัย ก็ถูกพิพากษาโดยสังคมไปแล้ว ผมไม่มีหน้าที่มาบอกว่าคุณเปรมชัยถูกหรือผิด……เพราะคนที่รู้ดีที่สุดในเรื่องนี้คือตัวคุณเปรมชัยเอง…..
แต่ในฐานะเป็นหนึ่งในครอบครัว ITD มากว่า 36 ปี เป็นคนหนึ่งที่ถือว่าใกล้ชิดคุณเปรมชัยมากที่สุด มีโอกาสนั่งคุยกันบ่อยครั้งทั้งเรื่องงาน และจิปาถะ ผมจึงขอพูดถึงคุณเปรมชัยและ ITD ในบางแง่มุม ที่ผมสัมผัสได้ด้วยตัวเอง และอาจจะเป็นแง่มุมที่หลายๆคนยังไม่รู้
คุณเปรมชัย แม้เกิดในตระกูลดี ฐานะเศรษฐี เข้าขั้นไฮโซมาแต่เกิดว่างั้นเถอะ แต่หากใครอยู่ใกล้ชิดกับท่านแล้ว ต้องบอกว่าท่านโลโซสุด ๆ บนตัวท่านแทบจะไม่เห็นแบรนด์เนมอะไรเป็นเครื่องประดับ ที่บ้านก็ไม่ได้สะสมสิ่งมีค่าแบบไฮโซหรือเศรษฐีท่านอื่น ๆ มีกัน พาหนะก็นิยมนั่งรถตู้หรือไม่ก็รถ SUV มากกว่าซีดานหรูๆ เพราะสบายขาท่านมากกว่าที่สามารถยืดได้เต็มที่
เวลาท่านไปเยี่ยมหน่วยงาน ลงจากสนามบินใครไม่เข้าใจท่านก็จัดช่อดอกไม้หรือรถหรูไปรับท่าน ท่านเบี้ยวเอาเฉยๆเลย ท่านมักร้องหาผู้จัดการโครงการ และพอใจที่จะนั่งไปในรถกะบะหรือรถประจำตำแหน่งของผู้จัดการหน่วยงานมากกว่า
หากหน่วยงานใดมีเกสเฮ้าส์ ท่านก็พอใจที่จะนอนที่เกสเฮ้าส์ของหน่วยงานมากกว่าโรงแรมหรู เพราะท่านอยากคุยกับพนักงาน อยากรู้ความเป็นอยู่ของลูกน้องท่านทุกๆคน
ยิ่งอาหารนี่ยิ่งไม่น่าเชื่อ มีหลายคนที่ไม่รู้จักท่านดี เคยหน้าแหกมาแล้ว หากไม่ได้ไปร่วมงานที่มีพิธีการจริง ๆ ไม่ต้องจัดอาหารหรูในโรงแรมให้ท่าน ท่านพอใจที่จะเดินหาร้านอาหารข้างถนน และจะนั่งลงทานไม่ว่าบรรยากาศร้านนั้นจะเป็นอย่างไร หากอาหารอร่อย และท่านจะทานอาหารข้างถนนของแทบทุกประเทศได้ ผมกล้าพูดได้ว่าแม้ผมจะอยู่อินเดียมากว่า 13 ปีแล้ว ผมยังทานอาหารอินเดีย ได้น้อยกว่าท่าน..
ตลอดระยะ 60 กว่าปีของ ITD ผ่านมาแล้วทุกยุค ทั้งรุ่งเรือง และร่วงโรย โดยเฉพาะหลังวิกฤติต้มยำกุ้งปี 2540 หลายๆบริษัทต้องหายหรือเปลี่ยนเจ้าของไป บางบริษัทเพื่อความอยู่รอดต้องปลดพนักงานออกไปจำนวนมาก แต่ ITD เป็นเพียงไม่กี่บริษัทที่ไม่มีนโยบาย layoff พนักงาน แต่ใช้วิธีแก้ปัญหาโดยการออกไปหางานต่างประเทศแทน ITDCem ที่ผมดูแลอยู่ปัจจุบันในอินเดีย ก็เป็นผลพวงของ นโยบายหางานต่างประเทศในตอนนั้น
ผมไม่ทราบว่าจะมีกี่บริษัทในประเทศไทยที่ยังเปิดโอกาสให้พนักงานครบอายุเกษียณแล้วยังทำงานต่อไปได้เรื่อยๆ หรือมีกี่บริษัทในตลาด ที่ผู้บริหารระดับสูงอายุเกิน 70 ปีไปแล้วยังทำงานอยู่ เหล่านี้มีใน ITD ทั้งหมด
ในหลายปีมานี้ที่ ITD ต้องเจอวิบากกรม จนผู้ลงทุนในตลาดแซวว่าเป็น “เป็นองค์กรไม่แสวงหากำไร” ไปแล้วนั้น คุณเปรมชัยท่านทำงานหนักมาก แทบไม่ได้พักผ่อน ท่านอยู่บนเครื่องบิน (เดินทาง) มากกว่าอยู่บนพื้นดิน ใน 1 อาทิตย์บางครั้งเดินทาง 3-4 ประเทศ เคยไปนั่งประชุมบอร์ดกับผม หลังลงเครื่องหมาดๆ ในขณะที่เลือดกำเดาไหลออกจากจมูก ซึ่งท่านก็นั่งพงาบๆ หายใจทางปาก ฟังจนจบ
หรือครั้งหนึ่งไปประชุมผู้ถือหุ้นประจำปีของ ITDCem ความที่เดินทางต่อเครื่องหลายต่อ ปรากฎว่าลงเครื่องมาแต่ตัวตอนเที่ยงคืน กระเป๋าตามมาไม่ทัน เล่นเอาคืนนั้นผมแทบไม่ได้นอนไปด้วยเพราะต้องให้พนักงานโรงแรมมาจัดซักรีดให้ท่านได้ใส่วันรุ่งขึ้น เข้าประชุมผู้ถือหุ้นตอนเช้า ไม่มีเนคไทด์ก็คว้าเอาจากลูกน้องนั่งข้างๆแก้สถานการณ์ไปให้ก่อน นี่คือความง่ายๆของท่าน
ความสุขของเศรษฐีแต่ละคนอาจจะต่างกันออกไป แต่ผมรู้ว่าความสุขของคุณเปรมชัย คือการได้ทำงาน และการได้อยู่กับตัวเองเงียบๆท่ามกลางธรรมชาติ ที่ปราศจากเทคโนโลยีใดๆ….ไม่ว่านั่งเรื่อ ดำน้ำ เข้าป่าหรือนอนแคมป์ ความสุขของท่านซื้อหาไม่ได้ด้วยเงิน….ใจล้วนๆ…..
เราๆท่านๆต่างก็เป็นมนุษย์ ที่มีผิดมีถูก มีซีกมืดและซีกสว่างของชีวิต…… ผมมีคติพจน์ให้ผู้ร่วมงานและผู้ใต้บังคับบัญชาถือปฏิบัติเป็นกฎเหล็กในการทำงานอยู่เสมอๆว่า คุณสามารถทำผิดได้ เพราะคุณเป็นมนุษย์ สำคัญที่สุดคือ คุณต้องไม่ทำผิดในเรื่องที่เคยผิดมาแล้วเท่านั้นเป็นพอ…
ขอเป็นกำลังใจเล็กๆให้คุณเปรมชัย ผ่านพ้นวิกฤตินี้ไปได้ด้วยดีครับ.…..
